در اکنون ، که دوره ی قفل بستن و سیخ و آینه و چیز های دیگر به پایان رسیده
و غمه زنی نیز عملا به پایان نزدیک می شود.
با بالا رفتن توجه به کرامت انسانی و واقع نگری بیشتر، نسبت به
مفهوم حماسه ی عاشورا و عزاداری اش، باید از انواع عزاداری‌ای حمایت کرد
که کمترین آسیب جسمی را به انسان وارد کرده و به جای آن ، باعث تأثّر روحی او شود.
کرب زنی یکی از همین نوع عزاداری هاست!
نوعی که باور من و نگاه منطقی هر بیننده ای ، با وجود قدمت ،
متجدّدترین است و در آینده نیز می تواند باشد.
در این عزاداری که در ایران کم نظیر است ، افراد ، دو قطعه چوب در دست دارند،
با وزن مرثیه ی خاصی که مرثیه خوان آن را می خوانَد آنها را به هم می کوبند و
قسمتی از مرثیه را به عنوان جواب خواننده ی مرثیه ، تکرار می کنند.
مرحوم محمّدابراهیم غبرائی ( متخلّص به فانی ) در سفری که
در اواخر قرن ۱۲ شمسی به کربلا داشت، این نوع ویژه ی عزاداری را دریافت
و پس از جست‌و‌جو درباره ی تاریخچه و فلسفه ی وجودی آن،
در بازگشت به شهر خود ( لاهیجان ) ، با توجّه به طبع شعری که داشت
ریتم های جدیدی برای آن ابداع کردو مرثیه هایی به زبان فارسی برای آن سرود
و آن را در شب دسته ی محلّه ی شعربافان به اجرا در آورد.
همانطور که گفته شد این عزاداری هیچ آسیب جسمی به انسان وارد نمی کند
زیرا در یک نوع آن ، عزاداران خم و راست می شوند و کرب ها را به هم می کوبند
و در نوع دیگر هم ایستاده این کار را انجام می دهند .
امّا مراثی آنقدر حماسی ، غم انگیز و تأثیر گذار هستند که
اگر شخصی برای نفس عمل عزاداری در این مراسم شرکت کرده باشد
به راحتی ، لطافتی در دلش احساس کند.
بعضی از عزیزان نزدیک و البته نادان حکومت در سال های گذشته، بسیار تلاش کردند که با تسمیه ی این کار
به نام رقص، آن را تعطیل کنند ، امّا گویا چشمان دوستان، دسته های سینه زنی را در نقاط دیگر کشور نمی بینند
که تقریبا به همین حالت خم و راست می شوند و بر سینه می زنند!
با توضیحاتی که داده شد ، گسترش این نوع ویژه از عزاداری میان مردم
اجتناب ناپذیر خواهد بود،
دیگر اینکه با توجه به گسترشِ اکثراً بدون تعهّد شهری بودن و اهل یک محلّه ی شهر بودن
ورود عزیزانِ مناطق دیگر شهر
( دیگر یعنی مناطقی به جز شعربافان که به عنوان بانی این عزاداری شناخته شده )
نیز همینگونه است.
بنابراین راهی که پیش روی ماست آزادی ورود دیگران به این عزاداری ،
امّا به شرط کیفیت بالاست!
زیرا با وجود اینکه کرب زنی یک عزاداری ست، امّا با درک موسیقایی افراد سر و کار دارد
و مطمئنا اگر کسی نتواند با مرثیه و بقیه ی عزادارن ، هماهنگ باشد
هرگز نخواهد توانست وارد فضای حزن و اندوه خاص کرب زنی شود.
../.:در حقیقت ، قسمت پایانی نوشته ، بیان و درخواستی بود
از عزیزانی که وارد این این دسته ی عزاداری می شوند و خواهد شد!
به گمانم روزی برسد که این شرط اجرا شود!
../..: تاریخچه و فلسفه ی کرب زنی را در آنده ، به طور خلاصه خواهید دید!